Poëzie

Een uitdagende, persoonlijke bundel van een gelauwerd dichter.
Een jonge vrouw laat haar ouders en haar Caribisch eiland achter om in Nederland als verpleegster te gaan werken. Daar trouwt ze met een Nederlander. De zwarte vrouw en de witte man krijgen een dochter en een zoon. De dochter overlijdt op jonge leeftijd, ook de vrouw wordt niet oud. Lang na de dood van de man gaat de zoon de confrontatie aan met de schamele, inaccurate herinneringen aan wat geweest is door in de huid van de vrouw te kruipen om te kijken of er, ergens tussen de puinhopen, nog iets te vinden is van al dat dode leven. Een kansloze missie. Of niet?
wie was ik (strafregels) is één lange poging het persoonlijke verleden te belichamen. Hoe te schrijven over anonieme levens die voorgoed zijn verdwenen, en die alleen voor jou van belang waren? En wat valt er te zeggen – over migratie, racisme, liefde, afscheid – als je je nauwelijks iets kunt herinneren?
‘Dit boek is een gebeurtenis in de poëzie. Een meesterwerk.’***** NRC Handelsblad over Mens Dier Ding
wie was ik is misschien wel Schaffers krachtigste bundel tot nu toe; de taal is niet toereikend, maar veel meer heeft hij niet tot zijn beschikking: hij (her)schept een papieren moeder. Het Parool

Vijftig jaar na het eerste verschijnen van Kraai in Engeland in 1970 leidt de gitzwarte gedichtencyclus nog altijd tot verwoede discussies. Ted Hughes, voormalig Poet Laureate van Groot-Brittannië, begon de cyclus in de tweede helft van de jaren zestig, na de suïcide van zijn vrouw Sylvia Plath. Hij voltooide de gedichten in 1969, toen hij voor de tweede keer een partner aan zelfmoord verloor.
De bundel Kraai was een stilistisch experiment waarin Hughes zijn rouw en verdriet probeerde vorm te geven. Het hoofdpersonage Kraai bevindt zich in een landschap dat de ene keer apocalyptisch is, en dan weer rechtstreeks uit Genesis lijkt te komen. God schept de wereld, Adam en Eva bevinden zich in het paradijs, waar achter elke boom een slang op hen wacht. De gedichten sidderen dan ook van angst, woede, geweld en verdriet. Kraai beziet dit alles vanuit het middelpunt met een mengeling van nieuwsgierigheid en een verlangen naar destructie.

Tweetalige editie

‘De geschiedenis der aarde
is maar een scheet
uit Z’n al of niet bebaarde
gigantische reet.’

Het oeuvre van Delphine Lecompte vormt een ontembaar en onvoorspelbaar universum. In inmiddels zeven bundels bevraagt ze volstrekt genadeloos en vol branie zichzelf, de wereld en de poëzie. Nu is het tijd voor een Best Of, waarin alle incestueuze imkers, gekwelde touwslagers, pedofiele tuinmannen, norse walvisjagers, morose windhondenfokkers, verwaarloosde hoefdieren, onbereikbare moeders en de geliefde oude kruisboogschutter een nieuw verband met elkaar aangaan. Ze bevolken een wereld die vol is van woede en gekte, maar ook van bezinning, verliefdheid en troost.

Terwijl de wereld ten prooi valt aan onze beschaving en de mens zijn zintuig voor esthetiek dreigt te verliezen, staat de dichter op in de stellige overtuiging dat niets minder dan schoonheid de wereld kan redden van de welig tierende haat.

In Precieuze mechanieken neemt Erwin Mortier het op tegen de lelijkheid en zoekt hij de taal in al haar schoonheid op. Hij trekt alle registers open en wisselt barokke gedichten af met kale en speelse met ernstige, terwijl hij toont wat de lyriek vermag. Hij knipoogt naar Flaubert, Zagajewski en andere dierbare schrijvers die hij als zijn literaire vaders beschouwt. Ook richt Mortier zich, net als in zijn pijnlijk mooie roman Gestameld liedboek, tot zijn overleden moeder om zijn hart te luchten. In de slotcyclus spreekt zij terug, biedt hem een inkijk in het hemelrijk en stelt haar zoon gerust.