Alfred Schaffer

Alfred Schaffer (1973) is dichter, docent en vertaler. Hij studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde en Film- en Theaterwetenschappen alvorens in 1996 naar Zuid-Afrika te verhuizen, waar hij als docent verbonden was aan de Universiteit van Kaapstad. Tussen 2007 en 2010 was hij fondsredacteur van De Bezige Bij. In 2011 vertrok hij opnieuw naar Zuid-Afrika, waar hij doceert aan de Universiteit van Stellenbosch.

Schaffer debuteerde in 2000 bij Uitgeverij Thomas Rap met de dichtbundel Zijn opkomst in de voorstad , die werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs en bekroond met de eerste Jo Peters Poëzieprijs. Zijn tweede bundel, Dwaalgasten (2002), werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. In 2003 verscheen zijn bibliofiele bundel Definities en hallucinaties bij Perdu. In het voorjaar van 2004 verscheen Geen hand voor ogen – zijn eerste bundel bij De Bezige Bij – die opnieuw werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. Eind 2006 bracht Schaffer Schuim uit, die door een groep beroeplezers en critici werd verkozen tot de beste poëziebundel van dat jaar en die werd bekroond met de Hugues C. Pernathprijs. In 2008 verscheen Kooi , wederom genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. Bovendien werd deze bundel bekroond met de Jan Campert-prijs en de Ida Gerhardt Poëzieprijs.

Alfred Schaffers poëzie is soms humoristisch, soms zakelijk en tegelijk vol absurde vondsten. Zoals Adriaan Jaeggi schreef in Het Parool : ‘Schaffer is zeer gevoelig voor de absurde werkelijkheid waarin we leven, maar hij laat zich niet afbluffen. Nuchter en kordaat hakt hij zich een weg, wég met de prietpraat, wég met de ontregeling: dáár moeten we zijn. Alfred Schaffer is nu al een van de dichters die de komende jaren de koers aan zullen geven.’

In 2013 verscheen in Zuid-Afrika een bloemlezing uit zijn werk in Afrikaanse vertaling: Kom in, dit vries daar buite . Zijn gedichten werden verder vertaald in het Engels, Frans, Duits, Macedonisch, Turks, Chinees Indonesisch en Zweeds. In januari 2014 verscheen zijn bejubelde bundel Mens Dier Ding , waarvoor hij werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs 2015 en bekroond met de Awater Poëzieprijs 2014, de Paul Snoekprijs 2016 en de Charlotte Köhler Prijs 2017. De kleine dichtbundel Postuum. Een lofzang , verscheen in september 2016 in de Slibreeks. In het najaar van 2017 was Schaffer gastschrijver aan de universiteit van Leiden. In 2020 verscheen de uitdagende en persoonlijke bundel Wie was ik , die op de shortlist van De Grote Poëzieprijs terecht kwam én de Herman de Coninckprijs won. In 2021 werd Alfred Schaffer de P.C. Hooft-prijs, de grootste jaarlijkse oeuvreprijs in de Nederlandse letteren, toegekend. Hierna verscheen , zo heb ik u lief. alle gedichten tot nu toe .