Literatuur

Dit is een roman over de toekomst. Een toekomst die we vrezen en waarnaar we verlangen, een toekomst die we kunnen veranderen, een waar we nog aan kunnen bouwen.
In Tasmanië staat een man centraal die misschien nooit vader zal worden en die geconfronteerd wordt met twijfels en verleidingen. In zijn huwelijk zoekt hij naar evenwicht en hij is – net als de vrienden met wie hij is opgegroeid – altijd vol vertrouwen in de ratio geweest. Maar hoe ga je om met de angst en kwetsbaarheid die je overvallen wanneer je de controle op de wereld om je heen verliest?
Tasmanië is een levendige, gevoelige roman die alleen geschreven had kunnen worden door Paolo Giordano. Met zijn empathische, scherpe blik op het leven van vandaag in al zijn facetten – geloof, wetenschap, klimaat, ouderschap, liefde – beschrijft hij hoe wij allemaal op zoek zijn naar een plek, een Tasmanië, waar nog een toekomst mogelijk is.

Maryam Hassouni, die op haar vijftiende furore maakte met de televisieserie Dunya en Desie, won voor haar rol in Offers als eerste Nederlandse actrice een Emmy. Ze kroop in de huid van vele karakters, van zelfmoordterrorist tot slachtoffer van de Marokkaanse cultuur, en alles wat daartussenin zit. Vaak met veel plezier, maar vaker nog met verbazing over steeds weer dezelfde clichématige verhalen die werden geschreven. Nooit herkende zij hier zichzelf in.
Langzaam dringt het tot Maryam door: in haar beleving staat de filmindustrie voor destructie en ellende. Het wordt haar onmogelijk gemaakt om te acteren, ondanks haar verlangen ernaar. Ze gaat studeren en besluit haar eigen verhalen te schrijven. Als ze toch nog een keer zwicht voor een grote rol in een televisieserie loopt dat fataal af. Pas als ze na jaren het onderzoeksdossier naar aanleiding van haar klachten durft te lezen en de feiten onder ogen ziet weet ze het zeker. ‘Ik ben niet ziek: het systeem is ziek.'

April 1999. Mount Pleasant, een rustig stadje in de Amerikaanse staat New Hampshire, wordt opgeschud door een gruwelijke moord. Het lichaam van een jonge vrouw, Alaska Sanders, wordt gevonden aan de rand van een meer. De politie verkrijgt al snel een bekentenis van de dader en zijn handlanger en sluit het onderzoek.
Elf jaar later ontvangt sergeant Perry Gahalowood een verontrustende, anonieme brief, die de uitkomst van het eerdere onderzoek geheel in twijfel trekt. Wat als er een grove fout is gemaakt? Met hulp van de bevriende schrijver Marcus Goldman, die inmiddels beroemd is geworden door zijn boek over Harry Quebert, besluit Perry het onderzoek te heropenen, met alle gevolgen van dien.
Met De zaak Alaska Sanders heeft Joël Dicker weer een absolute pageturner geschreven, een spannende, zorgvuldig opgebouwde thriller die de lezer keer op keer op het verkeerde been zet.

Een zich door het landschap klievend kanaal met smerig schuimend, stinkend water, een uitdragerij, een café bij een ijzeren draaibrug. Voorbij de eindeloze velden achter de huizen doet zich de wereld vermoeden – in elk geval de Stad, want daarmee wordt een busdienst onderhouden. Het dorp Wenst staat op geen enkele kaart, maar in zijn essentie bestaat het in honderd-, in duizendvoud – en dus niet alleen in Oost-Groningen.

Al in Wenst heeft Allard Schröder aan de hand van een aantal levens mensen uit dit onbetekenende dorp beschreven. Onder de titel Sellinger verschijnen nu zeven nieuwe verhalen die opnieuw de levens van bewoners uit dit denkbeeldige dorp in de vroege jaren vijftig tot leven roepen. Hun dromen en verlangens zijn groter dan wat hun leven hen te bieden heeft, ze bieden hun een uitweg uit de benauwde kosmos waarin ze bestaan. Soms gebeurt er iets waardoor de hoofdrolspelers van deze verhalen even boven hun kleine leven uitstijgen. Ook al is dat alleen maar voor hen zelf waarneembaar, het is er niet minder werkelijk om.

Ze verliet alles, van de ene dag op de andere. Haar familie vond dat ze overdreef, zoals ze altijd overdreef, Dola die nooit eens accepteerde hoe de dingen waren, die niet voor niets schrijver was geworden: te veel fantasie.

Dola de Jong (1911-2003) was schrijver en danser, en sloeg al vóór de oorlog op de vlucht voor ‘Hitler en zijn kornuiten’. Via Tanger kwam ze terecht in New York. Daar zou ze zichzelf een leven lang schrijvend staande houden.

Mirjam van Hengel stuitte bij toeval op een vlammende brief van Dola, een brief waarin verdriet en felheid om voorrang vochten. Ze werd nieuwsgierig. Er was die uitzonderlijke roman over Tanger, ze vond liefdevolle brieven maar ook sporen van een scherp, onheilspellend karakter, en een intrigerende reeks onvoltooide boeken. Wie was deze vrouw? Wat was haar verhaal?