Op de rok van het universum

'Een bijzonder en overvol boek waarover de lezer nog lang na kan denken en dat noopt tot herlezing.' De Standaard

‘Tonnus Oosterhoff schrijft met Op de rok van het universum een droomwerk. (…) Oosterhoff is een uitzonderlijk en onverwisselbaar auteur in alles wat hij schrijft. (…) Hij roept existentiële vragen op en schrijft tomeloos, absurd en geestig. (…) Vierhonderd pagina’s fantastisch droomproza.’ Trouw

'Dit boek heeft een encyclopedische rijkdom, zoveel wil het omvatten, zo veel wil het laten zien en in herinnering roepen. Het is een hoogst origineel portret van een generatie, dat laat zien dat het vertelsels zijn, fictieve en waargebeurde, die levens inkleuren, toonzetten en betekenis geven. Verhalen bepalen ons in plaats van andersom. Voor een schrijver moet dat geen vervelende conclusie zijn.' De Volkskrant

'Poëtische roman. (...) Vaak geestige stukjes die langzaam, maar fijn lezen. (...) Een soort kruising tussen een 21ste–eeuwse timeline en de angstaanjagende krantenberichten die Louis Paul Boon ooit onderaan de bladzijden van Menuet afdrukte.' NRC Handelsblad

'Om het doldraaien van de wereld te laten zien schuurt Oosterhoff vaak dicht tegen de werkelijkheid aan. De absurditeit weet hij goed te vangen. (…) Een traditionele roman wordt dit nergens. Oosterhoff richtte zijn boek voornamelijk in als een soort gekkenhuis. En daar valt, zoals inmiddels wellicht duidelijk zal zijn, het nodige te lachen. Komisch zijn ook de aaneengeregen en opeens opduikende samenvattingen van romans. Oosterhoff laat zien dat alles absurd is.' Het Parool

'Een boek dat bekroond mag worden, omdat het een jungle en tegelijk zeer doordachte compositie is, opgebouwd uit volstrekt heldere zinnen die iets duizelingwekkends verbeelden. (...) Gedurfd, fragmentarisch, hilarisch, ernstig, veelstemmig, erudiet, verwarrend.' Dagblad van het Noorden

'Elk woord op de juiste plek, elke zin loopt zoals hij moet lopen. Maar ook naar de inhoud is elke pagina van deze overweldigende roman gevuld met puur plezier.' De Limburger

'Op pagina 17 stappen de eerste personages het boek binnen in rake dialogen. Daar is Oosterhoff een meester in.' Volzin