Klokgelui

‘Leo Pleysier is een onmisbaar deel van ons literair geheugen.’ Erwin Mortier

‘Schijnbaar achteloos neergepend, maar tegelijk trefzeker, zijn deze dialogen gemaakt om in de mond te liggen van acteurs.’ De Gazet van Antwerpen

'Een literair hoogstandje en een spiegel van onze kleinmenselijkheid.'  HUMO

'Met deze fonkelende roman bewijst Pleysier nog maar eens een van de grootste schrijvers van het Nederlandse taalgebied te zijn.'  HP/De Tijd

'In deze kleine, subtiele roman zitten we mee te luisteren en als we erbij waren geweest, hadden we uiteraard naar hartenlust mee georeerd.'  De Groene Amsterdammer 

'Al schrijvend ontfermt Pleysier zich over de geringsten onder ons zonder daarbij melodramatisch of prekerig te worden.'  Doorbraak

' Klokgelui  is een kleinood om met mondjesmaat te lezen, of te herlezen.'  Gazet van Antwerpen 

' Klokgelui  is niet alleen een invoelend verhaal over alzheimer en over de verknochtheid van twee mensen, maar ook een kritiek op de maatschappij. Ook stilistisch is deze nieuwe Pleysier weer subliem. Een meesterlijk stemmenspel waarin alledaags geratel zo gecomponeerd wordt dat er motieven en thema's in oplichten die met elkaar vervlochten raken.'  De Standaard

'Een eenvoudige maar schrijnende miniatuur, waarin een lege tijdsgeest subtiel een tik krijgt.' De Volkskrant

' Klokgelui is vintage Pleysier. Pleysier schrijft auditief, als een luistervink van frasen en zinnen, gebabbel en woordgeruis. Een subtiel gecomponeerde roman die beklijft en beklemt.'  De Morgen 

' Klokgelui  mag als roman dan amper een hondertal pagina's tellen, het zit boordevol leven. Het vraagt een getalenteerd dirigent om een dergelijke democratische koorzang te laten slagen. Met  Klokgelui  voegt Pleysier een kleine meerstemmige compositie aan zijn oeuvre toe.'  DW B