Het menselijk lichaam

‘Een indringende roman. Giordano toont zich opnieuw een meester in scherpe beschrijvingen. Met zijn debuut De eenzaamheid van de priemgetallen wist Paolo Giordano vele lezers diep te raken. Dat lukt hem nu opnieuw.’ Trouw

‘Een spannende roman… IJzersterk.’ – **** de Volkskrant

'Giordano is een groots verteller: hij beschrijft niet zozeer hoe de jongens eraan toe zijn, hij laat het vooral zíen. Zijn beeldende stijl echoot lang na.' – Elsevier

'Een boek dat aan de ribben blijft plakken. Een ode aan gewone mannen en vrouwen, verworpenen der aarde, die duizenden kilometers van huis koortsachtig op zoek zijn naar een manier om eindelijk thuis te komen.' De Morgen

‘Wederom slaagt Giordano er met groot psychologisch inzicht, veel oog voor detail en een meeslepende stijl in om zijn personages tot mensen van vlees en bloed te maken. Een boek dat je in een adem wilt uitlezen.’ – NoordHollands Dagblad

‘Giordano zet aanvankelijk geen groot geschut in. Kleine irritaties en nietszeggende confrontaties zijn de opmaat voor veel groter leed, waarvan je in het begin al weet dat het gaat komen. Het zijn mensen die hij beschrijft. Kwetsbaar en herkenbaar, zich bezighoudend met triviale zaken als kalverliefdes, pikante chatsessies op het internet, bravoure en grappenmakerij op de grens van het toelaatbare. Maar wel altijd in een sfeer van dreiging, die stilaan zijn tol eist van de jongelingen. … Giordano laat feilloos zien wat dit doet met het menselijk lichaam.’ – BOEK

‘Een overtuigende, mooi en goed geschreven roman.’ – Het Parool

‘Op barse en invoelende toon ontleedt hij de aandoenlijke onwetendheid van zijn generatiegenoten die zich in een wereld storten waar de dood altijd binnen handbereik is. In de doodgezwegen vrees, onheilspellend als een naderend onweer, excelleert Giordano. Wederom.’ Vrij Nederland

‘Een donker maar fonkelend juweel.’ – Limburgs Dagblad

‘Giordano illustreert zijn talent door nooit in de val te trappen van het goedkope sentiment of de luie psychologie. Zijn roman zit ingenieus in elkaar, zonder geforceerde literaire trucs. Hij schakelt behendig tussen vertelstandpunten en stijlen en raakt nooit het ritme kwijt. Met zijn tweede levert Giordano het bewijs dat ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ geen toevalstreffer was. Zo’n mooi boek is het waard om vier jaar op te wachten’ – De Tijd