De mensenzoon

‘Del Amo is bijzonder goed in het opbouwen van psychologische spanning. (…) En dan is er de natuur nog, die in De mensenzoon misschien wel de hoofdrol speelt en de plot extra cachet geeft. Je ziet de landschappen voor je, de slagpennen van over vliegende vogels, de kieuwen van de vissen in de rivier en de wilde viooltjes die opschieten tussen het gras op de open plekken in het bos. Del Amo legt gevoel in zijn natuur, toont hoe mooi ze is, maar ook hoe gevaarlijk. De mensenzoon doet immers niet alleen aan Paolo Cognetti’s De acht bergen denken, de roman heeft ook een hoog Cormac McCarthygehalte. Heel het boek door sluimert op de achtergrond het onafwendbare geweld, want niets zo erg als een gekwetste man, geeft Del Amo ons mee.’ De Morgen, Boek van de week

‘De Franse Del Amo is een meesterlijke verteller. De mensenzoon is de eerste roman van hem die in het Nederlands is vertaald. Zijn beschrijvingen van de ruige natuur zijn fenomenaal. Maar het knapste aan dit boek is de sfeer, die met elke pagina beklemmender wordt.’ FD Persoonlijk

‘Een schokkende roman over hoe geweld overgaat van generatie op generatie, waarbij het woeste landschap symbool staat voor het gevaar van verdrongen emoties. Voor de liefhebbers van Paolo Cognetti en David Vann.’ Feeling

‘Del Amo’s roman scheert zowel op stilistisch als emotioneel vlak hoge toppen.’ **** – Knack Focus

‘Langzaam maar zeker wordt in deze roman steeds duidelijker dat juist al die wijdlopige beschrijvingen (prachtig vertaald door Joris Vermeulen) in hun beklemmende schoonheid en grootsheid, als een soort literaire contrastvloeistof de zinloosheid van al het menselijk streven benadrukken.’ Leeuwarder Courant / Dagblad van het Noorden

‘Del Amo, wiens uit 2008 daterende debuut Une éducation libertine bekroond werd met de Prix Goncourt du premier roman en die voor De mensenzoon vorig jaar de Prix du roman Fnac kreeg, is bijzonder goed in het opbouwen van psychologische spanning. (…)

‘De mensenzoon van JeanBaptise Del Amo is een klassieke tragedie die zich traag ontvouwt. Een beklemmende roman die zich lastig laat wegleggen.’ Trouw

En dan is er de natuur nog, die in De mensenzoon misschien wel de hoofdrol speelt en de plot extra cachet geeft. Je ziet de landschappen voor je, de slagpennen van overvliegende vogels, de kieuwen van de vissen in de rivier en de wilde viooltjes die opschieten tussen het gras op de open plekken in het bos. Del Amo legt gevoel in zijn natuur, toont hoe mooi ze is, maar ook hoe gevaarlijk. De mensenzoon doet immers niet alleen aan Paolo Cognetti’s De acht bergen denken, de roman heeft ook een hoog Cormac McCarthygehalte. Heel het boek door sluimert op de achtergrond het onafwendbare geweld, want niets zo erg als een gekwetste man, geeft Del Amo ons mee.’ De Morgen, Boek van de week

‘Een spannend boek, mede door de keus van de schrijver om te schakelen tussen heden en verleden. En omdat je, ondanks alle voortekenen, hoopt op een goede afloop en een ontsnapping van de zoon aan zijn lot.’ De Volkskrant