De naam van de moeder

‘Net als in het bekroonde De menselijke maat vertelt Camurri opnieuw aanstekelijk over mannen, vrouwen en de gevoelens die zij aanvankelijk niet uit durven spreken. Het uitgangspunt van deze nieuwe roman is ook zeker origineel.’ Trouw

'Op ontroerende wijze verwoordt Camurri hoe het is om te leven met een litteken dat nooit meer weg zal gaan.' Italië Magazine

'In zijn debuutroman De menselijke maat liet Camurri al zien een meester te zijn in het schilderen van klein maar verstikkend menselijk drama. Ook nu excelleert hij in het tonen van stil verdriet en onuitgesproken verwijten, zonder theatraal slotakkoord. Juist daarom maakt deze roman zo'n onuitwisbare indruk.' VPRO Gids

‘Een weemoedig en gloedvol geschreven roman over een vader en zoon die als twee eenzame zielen om elkaar heen draaien in een onhandige dans van afstoten en vasthouden.’ ZIN

'Een bitterzoete roman waarin een vader en zoon worstelen met een gedeeld verlies.’ De smaak van Italië

'Het is ongelooflijk, bijna vertederend, hoe knap Camurri zich zowel in de zoon als in de vader verplaatst.' NRC

'Grote gevoelens van kleine lieden in kaart brengen, daar is het de schrijver om te doen. Zo puurt hij schoonheid uit de grauwheid van hun alledaagse bestaan en krijgen hun roemloze levens een epische allure.' De Standaard

'Wie zich nog eens helemaal wil verliezen in een diep menselijk famlieverhaal moet De naam van de moeder lezen. Een roman over verlies, verdriet, eenzaamheid en onuitwisbare familiebanden. MarieClaire