Ramsey Nasr
Ramsey Nasr (1974) is acteur, dichter/schrijver en regisseur. In 1995 maakte hij grote indruk met de door hemzelf geschreven en gespeelde monoloog De doorspeler , waarmee hij afstudeerde aan de Studio Herman Teirlinck te Antwerpen. Deze monoloog leverde hem de Philip Morris Scholarship Award op. In 2000 debuteerde hij als dichter met de bundel 27 gedichten & Geen lied , die werd genomineerd voor zowel de C. Buddingh'-prijs als de H.C. Pernath-prijs. Tijdens de Boekenweek 2001 debuteerde hij als prozaschrijver met de novelle Kapitein Zeiksnor & De Twee Culturen . Ook kreeg hij voor zijn tweede monoloog Geen lied de Mary Dresselhuysprijs en de Taalunie Toneelschrijfprijs en werd hij genomineerd voor de Louis d'Or, de belangrijkste toneelprijs van Nederland. Hij verzorgde de Vincent van Gogh-lezing 2000, getiteld De mythe en Orpheus: van sjamaan tot wetenschapper .
In het voorjaar van 2004 verscheen zijn veelgeprezen tweede dichtbundel, Onhandig bloesemend , die meerdere malen werd herdrukt en bekroond met de H.C. Pernathprijs. In 2006 verscheen onze-lieve-vrouwe-zeppelin , een bundeling van de gedichten die Nasr schreef voor zijn stadsdichterschap van Antwerpen, en tegelijkertijd de essaybundel Van de vijand en de muzikant . Een grote verzamelbundel verscheen in 2009 onder de titel Tussen lelie en waterstofbom .
Voor CANVAS maakte Nasr reisreportages naar Tanzania (in 2008) en Myanmar (in 2010), waarvan hij in twee reisdagboeken verslag deed: Homo safaricus (2008) en In de gouden buik van Boeddha (2010). In 2010 verschenen bloemlezingen van Nasrs poëzie in het Georgisch en in het Engels. Als auteur trad hij op tijdens vele festivals in binnen- en buitenland waaronder De Wintertuin, Crossing Border, De Nachten, Saint-Amour, Het Andere Boek, ZuiderZinnen, De Nacht van de Poëzie en Poetry International.
Nasr was als acteur vijf jaar vast verbonden aan Het Zuidelijk Toneel, daarnaast speelde hij een Engels-Arabische versie van De doorspeler ( The Wannaplay ) in Palestina en Jordanië. Ook is hij te zien in de films De man met de hond (1998), Mariken (2000), Liefje (VPRO, 2001) en Magonia (2001). In 2002 vertolkte hij de hoofdrol in de serie De Enclave . Hij schreef en regisseerde de operette Leven in Hel (compositie: Joost Kleppe). In 2002 ging zijn regie van Mozarts opera Il Re Pastore in première in de Gentse Opera. Zijn hertaling van Metastasio's libretto ( Onnozele Koning ) verscheen, gebundeld met het operette-libretto, in 2002 bij Uitgeverij Thomas Rap, onder de titel Twee libretto's In 2010 speelde hij in de nieuwe VARA-dramaserie Overspel , die in 2011 op tv te zien was. In 2012 was hij te zien in Goltzius and the Pelican Company , de nieuwe speelfilm van Peter Greenaway ( The Cook, The Thief, His Wife and her Lover ; Prospero’s Books ; The Pillow Book ).
Op 28 januari 2009 werd Ramsey Nasr voor een periode van vier jaar benoemd tot de nieuwe Dichter des Vaderlands. Hij treedt hiermee in de voetsporen van Gerrit Komrij en Driek van Wissen. In het najaar van 2011 verscheen Mijn nieuwe vaderland. Gedichten van crisis en angst , een bundel met de maatschappelijk geëngageerde gedichten die Nasr tot dat moment in zijn functie van Dichter des Vaderlands schreef, aangevuld met enkele polemische teksten. Voor deze bundel ontving hij op 10 mei 2012 de E. du Perronprijs 2011. Nasr ontving in 2013 De Gouden Ganzenveer voor zijn poëzie.
Nasr is verbonden aan Internationaal Theater Amsterdam en ontving in 2016 voor zijn rol in The Fountainhead de Louis d’Or, de belangrijkste toneelprijs van Nederland. Voor zijn rol in Een klein leven (2018) kreeg hij de Louis d’Or 2019. In 2019 verscheen Mijn dood in Venetië met daarin de schitterende theatertekst van Dood in Venetië geschreven door Nasr zelf, gelardeerd met persoonlijke beschouwingen. In 2020 vertolkte Nasr de rol van Ischa Meijer in de miniserie I.M en sinds 2019 is hij te zien in de BNN/VARA-serie Oogappels . In 2021 publiceerde hij De fundamenten : een indringende hartenkreet en een politieke oproep tot opstand. Een urgent maar hoopvol geluid voor een land en wereld in crisis. Ook verscheen in dit jaar Nasr compacter , een selectie uit zijn poëzie. Voor de Poëzieweek in 2022 verzorgde Nasr het Poëziegeschenk onder het motto ‘bloesemingen en overvloed’. Dit was een voorproefje van de nieuwe dichtbundel Hierbij stuur ik u bloeiende boomen die in september van 2023 gaat verschijnen. Een markant poëtisch project waarin Nasr zichzelf op het spel zet, dwars door de woorden van Van Gogh heen.
In het voorjaar van 2004 verscheen zijn veelgeprezen tweede dichtbundel, Onhandig bloesemend , die meerdere malen werd herdrukt en bekroond met de H.C. Pernathprijs. In 2006 verscheen onze-lieve-vrouwe-zeppelin , een bundeling van de gedichten die Nasr schreef voor zijn stadsdichterschap van Antwerpen, en tegelijkertijd de essaybundel Van de vijand en de muzikant . Een grote verzamelbundel verscheen in 2009 onder de titel Tussen lelie en waterstofbom .
Voor CANVAS maakte Nasr reisreportages naar Tanzania (in 2008) en Myanmar (in 2010), waarvan hij in twee reisdagboeken verslag deed: Homo safaricus (2008) en In de gouden buik van Boeddha (2010). In 2010 verschenen bloemlezingen van Nasrs poëzie in het Georgisch en in het Engels. Als auteur trad hij op tijdens vele festivals in binnen- en buitenland waaronder De Wintertuin, Crossing Border, De Nachten, Saint-Amour, Het Andere Boek, ZuiderZinnen, De Nacht van de Poëzie en Poetry International.
Nasr was als acteur vijf jaar vast verbonden aan Het Zuidelijk Toneel, daarnaast speelde hij een Engels-Arabische versie van De doorspeler ( The Wannaplay ) in Palestina en Jordanië. Ook is hij te zien in de films De man met de hond (1998), Mariken (2000), Liefje (VPRO, 2001) en Magonia (2001). In 2002 vertolkte hij de hoofdrol in de serie De Enclave . Hij schreef en regisseerde de operette Leven in Hel (compositie: Joost Kleppe). In 2002 ging zijn regie van Mozarts opera Il Re Pastore in première in de Gentse Opera. Zijn hertaling van Metastasio's libretto ( Onnozele Koning ) verscheen, gebundeld met het operette-libretto, in 2002 bij Uitgeverij Thomas Rap, onder de titel Twee libretto's In 2010 speelde hij in de nieuwe VARA-dramaserie Overspel , die in 2011 op tv te zien was. In 2012 was hij te zien in Goltzius and the Pelican Company , de nieuwe speelfilm van Peter Greenaway ( The Cook, The Thief, His Wife and her Lover ; Prospero’s Books ; The Pillow Book ).
Op 28 januari 2009 werd Ramsey Nasr voor een periode van vier jaar benoemd tot de nieuwe Dichter des Vaderlands. Hij treedt hiermee in de voetsporen van Gerrit Komrij en Driek van Wissen. In het najaar van 2011 verscheen Mijn nieuwe vaderland. Gedichten van crisis en angst , een bundel met de maatschappelijk geëngageerde gedichten die Nasr tot dat moment in zijn functie van Dichter des Vaderlands schreef, aangevuld met enkele polemische teksten. Voor deze bundel ontving hij op 10 mei 2012 de E. du Perronprijs 2011. Nasr ontving in 2013 De Gouden Ganzenveer voor zijn poëzie.
Nasr is verbonden aan Internationaal Theater Amsterdam en ontving in 2016 voor zijn rol in The Fountainhead de Louis d’Or, de belangrijkste toneelprijs van Nederland. Voor zijn rol in Een klein leven (2018) kreeg hij de Louis d’Or 2019. In 2019 verscheen Mijn dood in Venetië met daarin de schitterende theatertekst van Dood in Venetië geschreven door Nasr zelf, gelardeerd met persoonlijke beschouwingen. In 2020 vertolkte Nasr de rol van Ischa Meijer in de miniserie I.M en sinds 2019 is hij te zien in de BNN/VARA-serie Oogappels . In 2021 publiceerde hij De fundamenten : een indringende hartenkreet en een politieke oproep tot opstand. Een urgent maar hoopvol geluid voor een land en wereld in crisis. Ook verscheen in dit jaar Nasr compacter , een selectie uit zijn poëzie. Voor de Poëzieweek in 2022 verzorgde Nasr het Poëziegeschenk onder het motto ‘bloesemingen en overvloed’. Dit was een voorproefje van de nieuwe dichtbundel Hierbij stuur ik u bloeiende boomen die in september van 2023 gaat verschijnen. Een markant poëtisch project waarin Nasr zichzelf op het spel zet, dwars door de woorden van Van Gogh heen.
