In  De jaknikker  van Peter Buwalda, de langverwachte ontknoping van het literaire succes  Otmars zonen  keren we terug naar bastaardzoon Ludwig Smit en Shell-ceo Johan Tromp. Op Sakhalin Island komt de verhouding tussen de twee onder hoge druk te staan wanneer Ludwig carrière maakt als tassendrager van Tromp. Samen keren ze zich tegen de journaliste Isabelle Orthel, die hun relatie onbewust op de proef stelt. Karakters en verledens botsen met elkaar en vormen een gevaarlijk weefsel van vermoedens en teleurstelling.  De jaknikker  oogst in de kou van Siberië, aan de kust van Los Angeles en ten slotte in het bedrieglijk huiselijke Leiden en wat in  Otmars zonen  gezaaid wordt.

Al een halve eeuw houdt Anja Meulenbelt zich bezig met onrechtvaardige ongelijkheid. Natuurlijk ook met het feminisme – en met de vraag wat dat heeft opgeleverd, en vooral wat niet. Maar daar houdt het voor haar niet op.

Hoe gaat het met de mannen tegenwoordig? Hoe kan het dat racisme nu vooral migranten en moslims raakt? Hoe bestaat het dat er in ons rijke land nog steeds sprake is van armoede? Hoe valt het geweld tegen vrouwen te begrijpen? Is wit ook een kleur?

Terugkijkend op een halve eeuw activisme actualiseert Meulenbelt de strijd die zij al decennialang voert. De thema’s die ze aansnijdt zijn niet van gisteren. En het persoonlijke is nog steeds politiek.

Sagal is achtentwintig en leidt als marketeer een leven in luxe. Ze leeft volgens een laconieke filosofie: ‘De slang was de eerste marketeer – hij was degene die Eva een appel verkocht.’ Haar vriendin Diana worstelt met haar genderdysforie en wil weten waarom ze altijd dezelfde foute keuzes lijkt te maken. Ze voelt zich verraden omdat Sagal zonder haar medeweten een abortus heeft ondergaan.
De nacht dat Diana haar verlaat, zoekt Sagal voor het eerst in tien jaar haar Somalische drugsverslaafde moeder op.
Kijk es naar al dat licht gaat over het in stand houden van een relatie met personen die voortdurend uit elkaar lijken te vallen, en bevraagt in hoeverre het mogelijk is om bij elkaar te blijven als degene van wie je houdt je ook het meeste pijn doet.

De grootste crisis van deze tijd is de crisis van de democratie. Die is niet begonnen toen Trump en andere radicale populisten op het toneel verschenen: de democratie wordt al decennia verzwakt. We kunnen op verkiezingsdagen weliswaar naar de stembus gaan en in alle vrijheid een bolletje rood kleuren, maar we zijn het geloof verloren dat er ook echt iets zal veranderen. Mark Lievisse Adriaanse toont hoe de democratie op dit gevaarlijke moment is beland. En hij reikt een mogelijk medicijn aan. Pogingen om de democratie te ‘redden’ door vooral het bestaande systeem te verdedigen zijn volgens hem onvoldoende. Wie de democratie wil verdedigen, zal in de aanval moeten.

In dit boek dat tot nadenken aanzet, verkent Lievisse Adriaanse hoe een betere democratie eruit kan zien. Hij bepleit een radicale democratisering van de democratie, waardoor burgers meer macht krijgen over politiek, economie en maatschappij. Nu de democratie onder vuur ligt komt het erop aan haar belofte waar te gaan maken: wat iedereen aangaat, moet door iedereen besloten worden.