Cees Nooteboom

Cees Nooteboom (1933) wordt beschouwd als een van de belangrijkste Nederlandse schrijvers. In zijn jeugd trok hij na een opleiding in kloosterscholen liftend door Europa, een gebeurtenis die hij gebruikte voor zijn debuutroman Philip en de anderen (1955). Een jaar later verscheen zijn poëziedebuut De doden zoeken een huis . In 1956 begon hij ook aan een ander deel van zijn carrière, de reisjournalistiek. Hij schreef reportages en reisverhalen voor onder andere Het Parool , Elsevier , en de Volkskrant . Vanaf 1968 vond hij zijn eigen plek bij het glossy tijdschrift Avenue . In 1963 werden zijn reisverhalen gebundeld onder de titel Een middag in Bruay , gevolgd door Een nacht in Tunesië (1965) en Een avond in Isfahan (1978). Met Rituelen (1980, F. Bordewijkprijs en de Amerikaanse Pegasusprijs voor de beste niet-Amerikaanse roman) brak Nooteboom door bij het grote publiek.
In 1992 ontving Nooteboom de Constantijn Huygensprijs voor zijn volledige oeuvre. In 2003 kreeg hij de Oostenrijkse Staatsprijs voor Europese Literatuur, en in 2004 werd hem de P.C. Hooftprijs toegekend. In het najaar van 2009 ontving hij uit handen van koning Albert de prestigieuze Prijs der Nederlandse Letteren, die een keer per drie jaar door de Nederlandse Taalunie wordt toegekend.
Naast romans, poëzie en reisverhalen schreef hij ook enkele toneelstukken. Zijn boeken worden in meer dan dertig talen vertaald.
Recentelijk verschenen zijn verzamelde gedichten onder de titel Zo worden jaren tijd (2023) en de verhalenbundels Japan (2019) en Het Spaanse van Spanje (2023). In 2024 verschijnt Frankrijk , een verzamelbundel met al zijn reisverhalen over La Belle France.