Koen Peeters

Ze spreken af in Oostendse hotels, flaneren urenlang op de dijk, en gaan in achterafstraatjes en oude huizen op zoek naar sporen van mensen die ofwel in Oostende woonden, of er aanspoelden. Van Ensor tot Claus, van Snoek tot Proust. In de podcastreeks ‘Kamer in Oostende’, naar het gelijknamige boek, volgen we schrijver Koen Peeters en schilder, pianist en historicus Koen Broucke langs hun eigenaardige zwerftochten. Ze hebben een onderzoeksmethode die ze ironisch ‘het perspectivisme’ noemen, een manier om het verleden van hun personages binnen te kunnen stappen. Je moet het horen om het te begrijpen. Op de website vindt u de schilderijen en foto’s die Koen Broucke bij de verhalen maakte.

Op 6 september 1927 trok de dichter Paul van Ostaijen met de trein van Antwerpen naar het gehucht Miavoye in de Naamse Ardennen. Hij zou er in het privésanatorium Le Vallon een behandeling krijgen tegen tuberculose, maar hij kwam nooit meer terug. Zes maanden later stierf hij, pas 32 jaar en ver weg van zijn vrienden. Naar aanleiding van zijn trieste dood riep zijn vriend en dichter Richard Minne op tot een bedevaart naar het kuuroord, om van Ostaijen te eren. Hij drong zelfs aan tot spoed. Maar de opdracht bleef een dode letter. Tot vier mannen meer dan 80 jaar later de oproep van Minne in een oud boek ontdekten. Schrijver Koen Peeters, journalist Pascal Verbeken, schilder Koen Broucke en dichter Peter Holvoet-Hanssen ondernamen onlangs de nooit eerder uitgevoerde expeditie. Een reisverhaal van vier mannen die zich verwonderd in het midden van hun leven bevinden. Een ode aan Paul van Ostaijen maar tegelijk een troostrijk gebaar voor de poëzie, een melancholieke fuck you tegen de sterfelijkheid.