Tien jaar na Delphine Lecompte gaat de C. Buddingh’-prijs, de jaarlijkse prijs voor het beste Nederlandstalige poëziedebuut, weer naar een Vlaamse dichter. Jens Meijen krijgt de prijs voor zijn frisse en originele poëziedebuut Xenomorf.
‘De blik van Meijen is in tegenstelling tot die van veel andere debutanten van dit jaar niet naar binnen gericht, maar naar buiten gekeerd. Met lede ogen beziet hij hoe het klimaat naar de klote gaat, idealen onoprecht zijn, vooruitgang tegelijk ook achteruitgang is en het debat wordt gedomineerd door woede,’ schrijft de jury, die bestond uit Ernestine Comvalius, Lies Van Gasse en Dieuwertje Mertens.
Jens Meijen (1996) rondde de masters Westerse Literatuur, Literatuurwetenschappen en Europese studies af aan de KU Leuven. Daarnaast is hij journalist, recensent en columnist bij Humo en De Morgen, redacteur bij Greenpeace Belgium en lid van de kernredactie van literair tijdschrift dw b. Hij publiceerde ook nog in De Revisor, deFusie, Hard//hoofd en Deus Ex Machina. Hij was de eerste
De aarde is stervende: de poolkappen smelten, de oceanen zijn vervuild, onze longen worden langzaam bruin van de luchtverontreiniging. Orkanen, bosbranden en andere natuurrampen vliegen ons om de oren. Meedogenloze dictators worden verkozen. Woede overheerst het maatschappelijk debat. Tegelijkertijd verliezen woorden hun rijkdom aan betekenissen, hun gelaagdheid sterft langzaamaan af en ons taalgevoel verschrompelt. Alles moet steeds sneller gaan, alles moet maximaal productief zijn, alles moet opbrengen, renderen, opleveren. In Xenomorf tekent Jens Meijen hiertegen verzet aan. Zijn gedichten doen een grote greep. De intelligentie en het taalplezier spatten van de pagina’s af. Woest, meerstemmig en hartstochtelijk gaat hij de strijd aan met eenzijdigheid en onverdraagzaamheid.