De hilarische en pijnlijk herkenbare Spaanse bestseller over een vrouw die haar werk zat is. Een heerlijke roman voor de fans van de serie  Fleabag .

Marisa is begin dertig en haat haar baan bij een reclamebureau in Madrid. Ze kan een werkdag alleen overleven met een zorgvuldig samengestelde cocktail van Instagram, YouTube-filmpjes en Lorazepam. De hoge huur van haar appartement en een continue stroom aan impulsaankopen maken dat ze niet zonder haar salaris als  head of creative strategy  kan.
Marisa haat niet alleen haar baan, maar ook al haar collega’s, en de gedachte aan een aanstaand bedrijfsuitje is bijna ondraaglijk. Toch komt ze niet onder het teambuildingweekend uit, en de stress die dit veroorzaakt zorgt ervoor dat er barsten verschijnen in het masker dat ze al die tijd heeft gedragen. Lukt het Marisa om haar werkende leven op de rails te houden, of zal ze eindelijk haar ware gezicht laten zien?

Waarom werk ik zo hard? Doe ik wel genoeg dingen waar ik gelukkig van word? Kun je alleen zijn zonder eenzaam te zijn? Hoe geniet ik van de natuur zonder haar geweld aan te doen? Zit ik wel goed in mijn vel? Voel ik mijn vel eigenlijk wel?

In de bergen kijken we beter, voelen we meer en denken we minder. De bergen putten ons uit, leiden ons af, bieden gezelschap en maken ons eenzaam. Ze overweldigen ons met hun natuurpracht en brengen ons angst en euforie.

In Berghonger onderneemt Fleur Jongepier een bruisende filosofische tocht door de bergen. Met humor en kwetsbaarheid laat ze zien hoe de bergen ons uitnodigen de confrontatie aan te gaan met vragen en ambities die we, als we alleen maar een blokje om zouden lopen, zouden wegwuiven als dromerig of idealistisch.

Het is door de kracht van het schrijven dat Jan Siebelink zijn vrouw Gerda in de maanden na haar overlijden nog even bij zich kan houden en hijzelf overeind blijft. Even helder en teder, met de even sensitieve als beeldende pen zoals hij die hanteert in zijn romans, ontstaat dag na dag in fragmenten het weergaloze portret van een intens leven samen. Het is een allerpersoonlijkst boek, door de lichte schrijvershand van Jan Siebelink zowel krachtig als troostrijk.