F. van Dixhoorn
F. van Dixhoorn (1948) publiceerde gedichten in Raster en De Revisor voordat hij debuteerde met de dichtbundel Jaagpad / Rust in de tent / Zwaluwen vooruit (1994), die datzelfde jaar werd bekroond met de C. Buddingh'-prijs. De bundel bestaat uit drie reeksen bestaande uit gedichten van zestien regels ieder waarin korte spreektaalzinnen in verrassende, raadselachtige verbindingen bij de lezer wisselende emoties oproepen. In 1997 verscheen Dixhoorns tweede bundel, Armzwaai/ Grote keg/ Loodswezen I , gevolgd door Takken molenwater/ Kastanje jo/ Hakke tonen/ Uiterton/ Molen in de zon (2000) en Dan op de zeevaartschool (2003). In 2007 volgde Twee piepjes , dat werd genomineerd voor de Ida Gerhardt Poëzieprijs 2008. In 2012 verscheen Zon in de pan & 4. De zon in de pan , opnieuw een knuppel in het hoenderhok van de dichtkunst. De bundel werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs.
In 2017 verscheen Dixhoorns nieuwste uitgave, het gedicht Verre uittrap , waarin Dix de poëzie nog eens flink door elkaar schudt. Hij zoekt hierin letterlijk de uiterste grens van waar een dichter kan gaan. Verre uittrap is zijn zevende dichtbundel.
In 2017 verscheen Dixhoorns nieuwste uitgave, het gedicht Verre uittrap , waarin Dix de poëzie nog eens flink door elkaar schudt. Hij zoekt hierin letterlijk de uiterste grens van waar een dichter kan gaan. Verre uittrap is zijn zevende dichtbundel.