Flinke jongen volgt een jaar uit het leven van Hidde, een jongen van twaalf in een ogenschijnlijk leuk, zelfs kleurrijk, maar in feite ongelukkig gezin. Zijn hardwerkende vader kan onverwachts in enorme driftbuien losbarsten, zijn charmante maar wispelturige moeder biedt geen houvast, en hij ziet het toch al niet zo goede huwelijk van zijn gereformeerde ouders snel afbrokkelen. De leden van het gezin misleiden elkaar, liegen als het uitkomt. Buiten, voetballend met zijn vriendjes, voelt Hidde zich veiliger dan binnen. Meer en meer wordt hij een dagdromer en stijgt hij op in fantasieën over heldendaden met de bal. Hij wapent zich met stilzwijgen, met observaties van zijn opstandige broer die door zijn vader wordt geslagen en vernederd. Zo overleeft hij door slimheid en calculerend gedrag – op grote afstand van zijn helden in het Nederlandse profvoetbal die in dit jaar, 1969, op weg zijn naar de wereldtop. Hidde is lang niet zo flink als zijn idolen in de stadions. Of toch wel? Uiteindelijk doet hij een verwoede poging in dit aangrijpende verhaal over voetbal, dat niet zomaar een spelletje is maar een reddingsboei in een tijd van stijgende welvaart en afbrokkelende zekerheden.

‘Rouw is een wreed soort leerproces. Je leert hoe rauw rouw kan zijn, doortrokken van woede. Hoe oppervlakkig condoleances kunnen klinken. Je leert hoezeer het bij rouw om woorden gaat, het gebrek aan woorden en het zoeken naar woorden.’

Op 10 juni 2020 overlijdt onverwacht emeritus professor James Nwoye Adichie in Nigeria. In Gedachten over rouw herdenkt Chimamanda Ngozi Adichie haar geliefde vader. Ze is een zelfverklaard vaderskind, en haar herinneringen vormen een eerbetoon aan een leven van liefdadigheid en wijsheid. Gedachten over rouw is het verhaal van de onvoorwaardelijke liefde van een dochter voor haar vader, en een indringend onderzoek naar de aard van verdriet en rouw.

In het door oorlog verscheurde Congo behandelt de onverschrokken voorvechter van vrouwenrechten Denis Mukwege slachtoffers van verkrachting. Corruptie, wreedheden en onverschilligheid houden de conflicten al decennialang in stand, en verkrachting van vrouwen wordt ingezet als oorlogstactiek. Niet alleen in Congo, maar overal ter wereld worden vrouwen mishandeld. Mukwege zet zich ondanks meerdere aanslagen op zijn leven onverminderd in voor zijn missie: dit geweld tegen vrouwen een halt toeroepen.

In De kracht van vrouwen beschrijft Mukwege de worsteling en het lijden, maar ook de hoop en de veerkracht van vrouwen die met seksueel geweld geconfronteerd zijn. Hij behandelde duizenden vrouwen op het randje van de dood, en werd keer op keer verrast door hun herstel, groei en onvermoeibare veerkracht.

De kracht van vrouwen is een inspirerende en zeer overtuigende boodschap in het #MeToo-debat en een noodzakelijke oproep tot actie in het gevecht tegen seksueel geweld, waaraan vrouwen en mannen zij aan zij moeten meedoen.