Kort nadat Henk Pröpper in het voorjaar van 2020 van Amsterdam naar Parijs verhuisde, kwam behalve de wereld ook zijn hart bijna tot stilstand. Nadat de cardioloog een pacemaker heeft geplaatst die zijn verzwakte hart krachtiger doet kloppen, ontwaakt hij in een lege stad. Parijs is tijdens de lockdown veranderd in een verlaten toneel. Om zijn herstel te bespoedigen, zet Pröpper het op een lopen, maar Parijzenaren mogen op last van de overheid niet verder dan anderhalve kilometer van hun huis komen. Daarom besluit hij zijn directe omgeving te gaan verkennen. Hij speurt naar gedenkplaten en monumenten die meer en minder beroemde stadgenoten eren en hun geschiedenissen tot leven wekken. Onderwijl denkt Pröpper aan zijn eigen leven en vooral aan de literatuur die hem gevormd heeft. Zo treedt hij – soms letterlijk – in de voetsporen van literaire helden als Victor Hugo, Honoré de Balzac en Albert Camus. Hartslag 27 is een beklijvend boek over het belang van literatuur, en een schitterend portret van Parijs, de Franse hoofdstad die zelfs in haar leegte en desolaatheid magnifiek is.

Niet lang nadat Bart Chabot het ouderlijk huis heeft verlaten om in Leiden Nederlands te gaan studeren, leert hij Herman Brood kennen. Direct is er een wederzijdse affiniteit en hun ontmoeting vormt het begin van een levenslange vriendschap. Brood herkent ogenblikkelijk de eigenheid en het talent van de jonge Chabot, en hij neemt hem mee in het ritme van de rock-’n-roll. En snel zijn daar ook de anderen, onder wie Jules Deelder en Martin Bril, met wie eveneens levenslange vriendschappen ontstaan. Vader en moeder Chabot wonen in die periode in Vancouver, in dienst van Buitenlandse Zaken, net niet ver genoeg om nieuwe confrontaties met hun zoon te voorkomen. Het zal nog een paar jaar duren voordat de breuk definitief is, intussen is de zoon dan zelf vader geworden. Opnieuw wordt de lezer meegenomen in dit heftige familieverhaal, in een stijl en toon waarin het hartritme van de nieuwe rauwe tijd heerlijk voelbaar is.

Hoe komen we uit deze crisis? Dat is de vraag die Ramsey Nasr, een van Nederlands meest veelzijdige kunstenaars, zichzelf stelt.
De pandemie legt volgens Nasr bloot wat we lange tijd niet wilden zien: het politieke en economische systeem heeft de fundamenten van onze samenleving aangetast. In een uiterst persoonlijk en tegelijk rationeel betoog ontleedt Nasr de corona- en klimaatcrisis als twee rampen die wezenlijk met elkaar verbonden zijn. Stap voor stap bevraagt hij onze gehele westerse manier van leven. Aan de hand van kunstenaars als Boccaccio, Rilke en Van Gogh houdt Nasr een pleidooi om onze plek op aarde en ons idee van geluk radicaal te herzien, niet als zweverig ideaal, maar puur uit lijfsbehoud.
De fundamenten is daarmee naast een indringende hartenkreet een politieke oproep tot opstand. Tegenover de chaos van deze tijd plaatst Nasr een urgent maar hoopvol geluid voor een land en wereld in crisis.