Er is een nieuwe Rembrandt ontdekt, een portret van een onbekende jongeman. Conservator Peter Lindke is het niet eens met de toeschrijving en wordt ontslagen na een televisieoptreden. Thuis komt hij erachter dat hij in een huwelijkscrisis zit, maar ook dat hij een schoonmaakster heeft met grote problemen. Hij ontfermt zich over haar en weet haar leven weer op de rails te krijgen. Maar als de schoonmaakster vervolgens met Ilyas aankomt, een jongen met het gezicht van een gekwelde dichter én bijna dertigduizend euro schuld, aarzelt Peter Lindke. Moet dit betekenis geven aan zijn leven? Het helpen van anderen, van mensen die hij niet kent. Of kan hij beter zijn huwelijk redden? Ilyas is een heerlijke meeslepende roman waarin Ernest van der Kwast op lichte wijze de dringendste vragen van deze tijd aan de orde stelt.

Gifty is een briljante studente neurowetenschap aan de universiteit van Stanford. Haar drijfveer is de fatale overdosis van haar broer, verslaafd aan pijnstillers, en de depressie van haar moeder. Gifty is vastberaden om de wetenschappelijke oorzaak te vinden van al het verdriet en lijden dat haar leven domineert. Dan zet een telefoontje haar eenzame leven in haar laboratorium volledig op zijn kop. Haar moeder wil zelfmoord plegen en ten einde raad neemt Gifty haar in huis. Het brengt haar weer terug naar het geloof dat zoveel houvast gaf in haar jeugd. De kerk waar ze in opgroeide beloofde verlossing, maar gaf nooit duidelijkheid hoe die te bereiken. Terwijl haar moeder in bed blijft liggen worstelt Gifty tussen geloof en wetenschap, en zoekt naar een manier om haar liefde voor haar familie in daden om te zetten.

Verheven koninkrijk is een ontroerend portret van een Ghanees immigrantengezin in de vs dat zucht onder het juk van verdriet, depressie en verslaving. Het is een wonderschoon geschreven en emotioneel zeer beladen opvolger van het fenomenale Weg naar huis, en is de meesterproef van het literaire talent Yaa Gyasi.

In een uithoek van het land, waar het platteland nog enigszins standhoudt, brandt de oude vierkantshoeve van Chris de Stoops oom Daniel af. In het puin wordt het lijk van de bejaarde boer aangetroffen. In de daaropvolgende weken wordt een jeugdbende opgerold, die ervan verdacht wordt Daniel vermoord te hebben.

De Stoop, geschokt door de dood van zijn oom, pleit zelf namens de familie in de rechtszaak. Na het proces gaat hij nog een stapje verder: hij gaat de confrontatie aan met de jonge daders.

In Het boek Daniel vertelt hij op aangrijpende wijze hoe twee verschillende werelden samenkomen. Hij zoekt gerechtigheid voor een oude boer voor wie niemand nog wil opkomen, maar ontrafelt ook wat er broeit in hangjongeren die lak hebben aan alles en iedereen.

Een liefdevol, meeslepend en waargebeurd verhaal – een oefening in empathie die nog lang in het hoofd van de lezer zal nawerken.

In de zomer van 1979 trok een huis in het Gentse Patershol de aandacht van Stefan Hertmans. De blauweregen hing bestoft neer, maar de geur trof hem diep en bracht hem terug naar zijn kinderjaren. Hij kocht het pand in een opwelling. Verbijsterend was de ontdekking dat de vroegere bewoner een ss’er was geweest. Pas nadat Hertmans het huis twintig jaar later had verkocht ging hij op zoek naar wat er zich tijdens de oorlog had afgespeeld. ‘Het is onbegrijpelijk,’ schrijft hij, ‘dat alles wat ik toen al had kunnen weten of tenminste toch vermoeden, zo gedachteloos aan mij voorbij had kunnen gaan.’
Langzaam komt Willem Verhulst in beeld, de man die hij wil leren begrijpen, alsook zijn Nederlandse, pacifistische echtgenote Mientje en hun kinderen, van wie de oudste zoon Adriaan een vooraanstaand Vlaams intellectueel zou worden. Hertmans spreekt met nabestaanden, raadpleegt archieven, vindt intieme documenten. In zijn herinnering loopt hij weer door alle kamers die hij zo lang heeft bewoond. In De opgang komt de lezer huiveringwekkend dicht bij een politiek drama, dat ook een huwelijksdrama was. Opnieuw blijkt Hertmans verbonden met een verhaal dat aan belangrijke historische gebeurtenissen raakt en opnieuw brengt het zijn verbeelding en pen op briljante wijze in beweging.

Andreas Jonkers zag zijn vader precies drie keer: één keer levend, één keer opgebaard en één keer bij de begrafenis. Zijn vaders lichaam vertoonde tweeënveertig messteken toen het werd gevonden op een talud in Amsterdam-Oost.
Andreas groeide, zoals zoveel kinderen, zonder vader op. Nooit had hij de behoefte te weten wie zijn vader was, waarom hij zo gruwelijk aan zijn einde was gekomen en wie dat had gedaan. Tot hij zelf een kind kreeg.
Toen werden de vragen prangender dan ooit. Wat was er met zijn vader gebeurd? Wat voegt een vader eigenlijk toe? En hoe word je een vader als je er nooit een hebt gehad?
En toen vonden ze mijn vader is een onthullend en aangrijpend verhaal over de dood van een vader, de geboorte van een zoon en de vraag wat het betekent om met en zonder vader op te groeien.