In De onwaardigen van Roy Jacobsen volgen we een jeugdbende in het bezette Oslo ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Ze leven in armoede en moeten zich door
het bestaan zien te worstelen door te stelen, documenten te vervalsen en overvallen te plegen op de bezetter.

Roy Jacobsen schetst een hard, maar eerlijk en vaak ontroerend portret van de zware levens van deze jongens en meisjes, die geen rechten en geen eigen land
hebben. De onwaardigen is een meeslepende, spannende roman over overleven in een hechte gemeenschap onder extreme omstandigheden.

WINNAAR BOOKER PRIZE 2024

Een team astronauten verzamelt in een internationaal ruimtestation meteorologische gegevens en voert er wetenschappelijke experimenten uit. Maar meestal observeren ze. Gezamenlijk kijken ze naar de stille blauwe planeet, ze cirkelen eromheen, draaien langs continenten en door de seizoenen, ze zien gletsjers en woestijnen, de toppen van bergen en de deining van oceanen.

Hoewel ze van de wereld afgescheiden zijn, kunnen ze toch niet ontsnappen aan de constante aantrekkingskracht van de aarde. Ze ontvangen het nieuws dat de moeder van een van hen is overleden en daarmee komen de gedachten op over een terugkeer naar huis. Ze kijken toe hoe een tyfoon zich samenpakt boven de mensen van wie ze houden, en zijn vol ontzag en angst. De kwetsbaarheid van het menselijk leven vult hun gesprekken, hun angsten en hun dromen. Zo ver van de aarde hebben ze zich nog nooit zo’n onderdeel ervan gevoeld.

Na haar studie trekt Phyl weer bij haar ouders in. Ze gruwt van haar baantje, heeft schrijfambities maar weet niet hoe nu verder. Dat verandert wanneer Christopher Swann komt logeren, een studievriend van haar moeder in Cambridge.

Christopher volgt al sinds de jaren tachtig een extreemrechtse denktank. Leden daarvan waren medestudenten van hem en Phyls moeder. Sinds de Brexit lijkt er steeds meer ruimte te ontstaan voor de wilde plannen van de denktank. Wat zijn ze van plan tijdens hun mysterieuze conferentie op een vervallen landgoed in de Cotswolds? Christopher gaat op onderzoek uit.

De gewelddadige afloop van de conferentie geeft eindelijk richting aan Phyls leven. Ze duikt in het verleden van haar ouders en gaandeweg verzamelt ze veel smeuïg materiaal voor haar boek in wording.

In HET BEWIJS VAN MIJN ONSCHULD pendelt Jonathan Coe behendig tussen decennia, genres en recente politieke ontwikkelingen. Het is een meeslepende, razend intelligente vertelling van een van Engelands meest geliefde schrijvers.

Op een avond belt de moeder van Édouard Louis hem huilend op terwijl hij in Griekenland is. Ze zegt dat de man met wie ze samenwoont te veel heeft gedronken en met agressief verbaal geweld tegen haar tekeergaat. Ze wilde haar zoon eerder niet ongerust maken en hield het gedrag van haar vriend verborgen, maar nu is de maat vol, ook omdat ze Édouards vader jaren eerder heeft verlaten om juist te ontsnappen aan huiselijk geweld.
Na Ze hebben mijn vader vermoord en Strijd en metamorfose van een vrouw vervolgt Édouard Louis in Monique ontsnapt  het verhaal en het leven van zijn moeder, die gevangenzit in een wereld vol ongelijkheid en wreedheid.